La persistente contemporaneidad de los pies de Xaquín Marín. Una reflexión desde el humor gráfico sobre la opresión

Autores/as

  • Félix Caballero Wangüemert Universidad de Vigo

DOI:

https://doi.org/10.31921/doxacom.n19a8

Palabras clave:

Xaquín Marín, humo gr´áfico, pies, opresión, Transición

Resumen

Los pies de Xaquín Marín –viñetas en las que aparece siempre un inmenso pie aplastando a un grupo de gente– constituyen una de las series más poderosas y recurrentes de su autor. Los pies son un símbolo universal e intemporal de la opresión, con el que Marín critica tanto la violencia del opresor como la docilidad del oprimido, que renuncia a la rebelión a cambio de la seguridad y el espejismo de bienestar que le otorga su opresor. Este estudio analiza los 200 pies recogidos por su autor en el libro Cen+cen pés (Embora, 2007).

Descargas

Los datos de descargas todavía no están disponibles.

Biografía del autor/a

Félix Caballero Wangüemert, Universidad de Vigo

Licenciado en Ciencias de la Información (Periodismo) por la Uni- verisdad de Navarra. Máster en Investigación en Comunicación por la Universidad de Vigo, donde realiza una tesis doctoral sobre el humorista gráfico gallego Xaquín Marín. Ha trabajado como periodista en El Correo Gallego (Santiago de Com- postela) y en Riadevigo.comy España Exterior (Vigo). Es autor de los libros O humor en cadriñosy O humor galego alén da retranca (Morgante, Cangas, 2012). Ha publicado artículos sobre el humor en las revistas Historia y Comunicación Social, Estudios sobre el mensaje periodístico, Ámbitos e Investigación. Es autor de la entrada “Comedia e humor” del Apéndice 2010-2015 (tomo XLVII) de la Gran Enciclopedia Galega (A Coruña, 2014).

Citas

A. L. (2007): “E o pé non se moveu. Xaquín Marín presentou onte, na Librería Couceiro, o seu libro Cen+Cen pés, onde volve por a lupa sobre a resignación dos oprimidos”, Galiciahoxe.com, 27 de septiembre. Disponible en: http://www.galicia- hoxe.com/mare/gh/pe-non-moveu/idEdicion-2007-09-27/idNoticia-213344 [con acceso el 26-2-2012].

Arias, M. X. (1990): “Xaquín Marín, un dos pioneiros do cómic galego”, Abanda do 17, CadernosANosa Terra dePensamento e Cultura, n. 7, mayo, pp. 5-7.

Caballero, F. (2012): O humor en cadriños. Cangas: Morgante.

Caballero, F. (2006): “Eduardo Galeano: ‘Colón no hubiera podido descubrir América si le hubiesen pedido papeles”, Latinoamérica Exterior, n. 15 de octubre, p. 6.

Fernández de la Vega, C. (1983, 2a ed.): O segredo do humor. Vigo: Galaxia.

Fernández Paz, A. (1997): “A lucidez do corredor de fondo”, en MARÍN, Xaquín, Feito a man. Santiago de Compostela: Con- sellería de Cultura e Comunicación Social / Xunta de Galicia, pp. 25-27.

Fernández Paz, A. (1986): “Limiar”, en MARÍN, Xaquín, Dos pés á testa. Vigo: Galaxia, pp. 5-12.

González Pérez, C. (1984): “Aproximación á historia do humor gráfico galego”, en ISeminario Galego do Humor. Sada: Edi- ciós do Castro, pp. 31-62.

López, S. (1997): “Xaquín Marín, innovador do humor gráfico galego”, en MARÍN, X., Feito a man. Santiago de Compostela: Consellería de Cultura e Comunicación Social / Xunta de Galicia, pp. 17-18.

López, S. (1996): Castelao humorista. Santiago de Compostela: Centro de Investigacións Lingüísticas e Literarias Ramón Piñeiro.

Loureiro, R. (2005): “Xaquín Marín: unha conversa con Ramón Loureiro”, en Xaquín Marín [50 anos en liña]. Ferrol: Ayuntamiento de Ferrol, pp. 11-13.

Marín, X. (2007): Cen+cen pés. Ferrol: Embora.

Loureiro, R. (1986): Dos pés á testa.Vigo: Galaxia.

Moreiro, J. y Prieto, M. (2001): El humor en la Transición. Diciembre de 1973-diciembre de 1978. Cinco años con mucha guasa. Madrid: EDAF

Romero, S. y Pereiro, X. M. (1994): “No te rías, que es peor”, La Voz de Galicia, 4 de diciembre, pp. Sociedad I-II.

Rutherford, ]. (2007): “O humorismo da periferia e a comicidade do centro: a retranca e a guasa”, en LIÑEIRA, M. y VILA- VEDRA, D. (eds.), John Rutherford, mar por medio. Trasalba (Amoeiro): Fundación Otero Pedrayo, pp. 19-27.

Descargas

Publicado

15-11-2014

Cómo citar

Caballero Wangüemert, F. (2014). La persistente contemporaneidad de los pies de Xaquín Marín. Una reflexión desde el humor gráfico sobre la opresión. Doxa Comunicación. Revista Interdisciplinar De Estudios De Comunicación Y Ciencias Sociales, (19), 177–206. https://doi.org/10.31921/doxacom.n19a8

Número

Sección

Miscelánea de artículos y ensayos científicos
PlumX Metrics